Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w art.

wabich

Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w art. 36 i 37 przewiduje możliwość domagania się odszkodowania, w sytuacji gdy na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego korzystanie z nieruchomości w dotychczasowy sposób lub zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone. W takim przypadku właścicielowi nieruchomości przysługuje roszczenie albo o odszkodowanie za poniesioną rzeczywistą szkodę, albo o wykupienie przez gminę nieruchomości lub jej części. Roszczenia te mogą zostać przez gminę zrealizowane także w ten sposób, że właścicielowi zaoferowana zostanie nieruchomość zamienna. Jeżeli wartość nieruchomości wskutek uchwalania planu uległa obniżeniu, a właściciel nie wystąpił do gminy z żądaniem odszkodowania ani wykupienia nieruchomości lub jej części, to jeśli zbędzie on tę nieruchomość, będzie mógł się domagać odszkodowania odpowiadającego obniżeniu wartości nieruchomości. Właścicielowi przysługują zatem zróżnicowane uprawnienia, ale zrealizowane może być tylko jedno z nich. Gmina nie może wybrać, które z tych uprawnień zrealizuje, prawo wyboru przysługuje właścicielowi.