protesty , zarzuty, wnioski, uwagi do Planu!!!!!!!!!!!!!!!!

Robert · Gość

Plan zagospodarowania przestrzennego przygotowuje zespół specjalistów. Są to zarówno architekci urbaniści, jak i inżynierowie drogowi, a także specjaliści branż sanitarnych, wodno-kanalizacyjnych i energetycznych. Architekci urbaniści projektują całą przestrzeń planu, a inżynierowie drogowi przystosowują ją do rzeczywistości, tworząc sieć dróg. Układ komunikacyjny to tkanka, w którą są „wpisywane" poszczególne tereny, np. mieszkaniowe, usługowe itp. Z kolei specjaliści branży wodno-kanalizacyjnej, elektroenergetycznej i gazowej wpisują w plan poszczególne sieci. Muszą się też wypowiedzieć specjaliści od ochrony środowiska, którzy oceniają jaki maże być wpływ planu na środowisko naturalne. Czasami konieczna jest też opinia specjalisty od wyceny nieruchomości. Dzieje się tak np., gdy w planie następuje zmiana przeznaczenia gruntów rolnych na cele mieszkalne. Rzeczoznawca musi ocenić, jaka będzie ich wartość po zmianie planu. Na tej podstawie ustala się m.in. wysokość tzw. renty planistycznej - różnicy między wartością nieruchomości przed i po uchwaleniu planu. Renta nie może być wyższa niż 30 proc, wzrostu wartości nieruchomości. Rentę płacą gminie właściciele nieruchomości, którzy decydują się na ich sprzedaż po uchwaleniu planu (oczywiście pod warunkiem, że po uchwaleniu planu ich cena wzrosła). Jeżeli stanie się odwrotnie i po uchwaleniu planu wartość gruntu spadnie, właściciel może zażądać od gminy odszkodowania równego wysokości straty. Gdy plan jest już gotowy, biuro projektowe wysyła go na tzw. uzgodnienia różnych instytucji, które mają miesiąc na odniesienie się do zapisów planu. Są to m.in.:

*

Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad (jeżeli w planie przewidziana jest np. budowa autostrady);
*

straż pożarna (musi sprawdzić, czy w planie są przewidziane m.in. drogi ewakuacyjne);
*

sanepid (np. gdy na planie znajdują się zakłady usługowe, masarnie, mleczarnie itp.);
*

konserwator zabytków;
*

wydział ochrony środowiska

Gdy wszystkie instytucje zgłoszą swoje uwagi (i zostaną one uwzględnione w planie), projekt planu jest wykładany do publicznego wglądu. Wyłożenie planu trzeba ogłosić co najmniej siedem dni wcześniej. Projekt wykładany jest na 21 dni. Przez ten czas każdy może się do niego ustosunkować (złożyć protest lub zgłosić zarzut). Protest może złożyć każdy, nawet osoba spoza gminy. Z kolei zarzut może zgłosić tylko osoba, której interes prawny może być naruszony (np. przez czyjąś działkę ma przebiegać droga lub działka ma zostać zalana wodą i utworzony ma być zbiornik retencyjny). O tym, czy mieszkaniec wniósł protest, czy zarzut do planu, decyduje więc treść pisma, a nie jego forma. Każdy zarzut trzeba udowodnić. Wszystkie protesty i zarzuty są rozpatrywane przez zarząd gminy w ciągu miesiąca od ich wniesienia. Mogą być one przez zarząd odrzucone lub uwzględnione. W tym drugim przypadku następuje korekta planu. Zarówno w przypadku odrzucenia zarzutu i protestu, jak też w przypadku jego uwzględnienia, gmina musi podjąć stosowną uchwałę. Ta zaś musi być dostarczona zainteresowanym osobom. Mają one 30 dni na odwołanie się do NSA.

Ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym z 7 lipca 1994 roku nakłada na gminy obowiązek uchwalenia planów zagospodarowania przestrzennego. Wcześniejsza ustawa z 12 lipca 1984 roku o planowaniu przestrzennym wymagała od gminy jednego ogólnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego całe jej terytorium. Ustawa z 1994 roku to zmieniła. Dziś gminy mogą mieć kilka planów i same decydują, dla jakich terenów muszą je uchwalić. Stare miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego miały obowiązywać tylko do końca 1999 roku, Zastąpić miały je nowe tzw. plany szczegółowe. Tak się jednak nie stało. Wiele gmin w ogóle nie podjęło prac nad nimi. Pod koniec 2001 r. roku Sejm po raz kolejny przedłużył więc ważność starych planów, poprzez procedurę uchwalenia studium uwarunkowań zagospodarowania przestrzennego. Jeżeli do końca 2002 roku rada gminy uchwała tzw. studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego będące wstępem do stworzenia nowego planu, to stare plany zachowały ważność do końca 2003 roku. Studium nie jest jednak podstawą do wydawania decyzji o warunkach zabudowy. To raczej zbiór informacji na temat kierunków, w jakich w przyszłości będzie się rozwijać gmina. Nowa ustawa z marca 2003 r. o planowaniu przestrzeni zobowiązuje gminy do zapewnienia zgodności planu ze wszystkimi ustaleniami studium.

Innymi słowy, jakiekolwiek ustalenie planu sprzeczne ze studium spowoduje nieważność planu!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Gmina ma prawo przeznaczyć określone tereny - także te należące do osób prywatnych - na określony cel, musi to jednak odpowiednio uzasadnić. Art. 36 ustawy z 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (taki sam przepis znajduje się w ustawie obowiązującej od 11 lipca) daje możliwość wystąpienia do wójta (burmistrza, prezydenta) o odszkodowanie, wykupienie działki przez gminę lub przyznanie innej, jeżeli nie można korzystać ze swojej działki w sposób dotychczasowy lub jest to istotnie utrudnione. Niezależnie od tego można zaskarżyć miejscowy plan zagospodarowania do Naczelnego Sądu Administracyjnego, jeżeli narusza on jej interes prawny (tj. zmienia przeznaczenie działki). Sprawę w sądzie wygra jednak tylko ten, kto udowodni, że gmina naruszyła nie tylko interes prawny, ale również prawo lub nadużyła swoich uprawnień tzw. władztwa planistycznego. Wówczas gmina musi zmienić plan miejscowy.